دیروز واسه دخترکم تولد گرفتیم. از هفته قبل، همه جا رو واسه مدل کیک گشتم. تصمیم گرفتم واسش کیک کیتی درست کنم. اما میدونستم کیکهای عروس باربی رو خیلی دوس داره…هرچی رو نگاه می کردیم میگفت: مامان، اینو میتونی درست کنی؟! به باربی که میرسید میگفت: سخته. به همسر جونی که نشون دادم، گفت: سخته، نمی نونی، اذیت میشی! همه اینا باعث شد که بیشتر عزمم رو جزم کنم تا اونی رو که دخترم دوست داشت درست کنم.

خیلی ی ی ی ی ی خوشحالم…خیلی دوسش دارم. وقتی ظهر پرنسس کوچولوم اومد خونه و کیک رو که نصفه آماده بود دید برق چشماش خستگی رو ازم گرفت. خیلی اذیت شدم واسه درست کردن این کیک، چون اینجا خیلی گرمه و خامه سخت فرم میگیره و زود وا میره. واسه همین بعد از اینکه لایه اول خامه یکم وا رفت روی کیک، مجبور شدم همه وسایلم رو ببرم توی اتاق که از همه خنکتر میشه و زیر باد کولر کار کنم. بماند که واسه پیدا نکردن ماسوره های مختلف توی اینجایی که هستیم، مجبور شدم با همینایی که داشتم تزئین کنم….میدونم از دید متخصصانه خیلی ایراد داره، اما واسه من بهترین و زیباترین کیک تولده، واسه همه مون خیلی قشنگ بود این تجربه. کیک تولد پسرکم اولین تجربه کیک تولد بود و این هم دومین تجربه…هردوشون رو هم بی ی ی ی نهااااااایت دوست دارم.

عزیزای من عااااااشقتونم، عاشق هر ۳ تا تون که بهم اینقدر انگیزه و انرژی میدین…. همسری، آخر مهمونی گفت: جالا چطور شد از کیک ساده کیتی رسیدی به این کیک سخت؟ گفتم: چون هستی خیلی دوس داشت و چون بهم گفتی نمیتونی! کلی خندیدیم،پرنسس من بازم دچار مامان شیفتگی مزمن شده بود و مبگفت: مامانم از همه مامانا هنرمندتره!!!!!!!  ولی من میدونم همه مامانها با عشقی که به بچه هاشون دارن همه جوره هنرمندن.

خلاصه که همه دوستاش و همسری و خودش خیلی دوست داشتن این عروس خانوم خوشگل رو…..همه اینا باعث شد شب وقتی از شدت کمر درد و پا درد، مثل جنازه افتادم، با حس قشنگ خوشبختی بخوابم.

حالا بعد از اینهمه پرحرفی بریم ببینیم این خانوم خوشگل چه طوری این شکلی شده!